Van 11 tot 23 september 2021 bieden de Montfort-Bedevaarten opnieuw een dertiendaagse pelgrimstocht aan naar Santiago de Compostela via de ‘camino francés’. Deze klassieke route, die dwars door het noorden van Spanje leidt, biedt bedevaarders fysiek uitdagende én spiritueel inspirerende ervaringen. Reisbegeleider Kristof Morren vertelt er ons meer over.
Christelijke spiritualiteit is steeds nauw verbonden geweest met de pelgrimstocht naar het graf van de apostel Jakobus de Meerdere. Pelgrimeren was eeuwenlang een puur religieus gebeuren. Tegenwoordig is de rijkdom van een breed spiritueel kleurenspectrum aanwezig in de ‘moderne pelgrim’. Om welke redenen jij en ik ook aan de pelgrimstocht beginnen, onderweg lopen de beweegredenen door elkaar, en kunnen ze ook veranderen.
EEN MET DE NATUUR
We starten onze ‘wandeltocht’ in Astorga, een stad die als sinds de middeleeuwen de camino markeert. Op de vooravond van de eerste etappe kun je er een pelgrimszegen ontvangen van de monniken, je laten overweldigen door de mooie architectuur, of genieten van een rustige avondwandeling. De volgende ochtend trekken we dan onze wandelschoenen aan en gaan op pad als peregrini, letterlijk als ‘vreemdelingen’. We stellen ons bloot aan een uitzonderlijke, nieuwe omgeving. Met zijn grote diversiteit aan landschappen, rijke geschiedenis en culturele hoogtepunten weet deze originele Sint-Jakobsroute iedereen te bekoren.
Zo is het heel bijzonder om in die ongerepte natuur te stappen en in alle rust de grootsheid ervan te ervaren. Je vergaapt je aan de ongelooflijke rijkdom van veelkleurige landschappen en inspirerende uitzichten: wandelend in de schaduw van eiken en pijnbomen, door weilanden en tussen heerlijk geurende eucalyptusbomen, genietend van de verbazingwekkende ‘drijvende’ eilanden in de vroege ochtendnevel in O Cebreiro, van de zonsondergang in het lichtgolvende Galicische laagland …
De dynamiek van een fysieke uitdaging, het ritme van het stappen, de bezielende natuur en de stilte bieden je gedurende twee weken de mogelijkheid om al wandelend dichter bij jezelf te komen. Je wordt één met de natuur. Je kunt je overgeven aan de ruimte. Al voelend en reflecterend herontdek je wat voor jou persoonlijk belangrijk – écht belangrijk – is. Een reis van verinnerlijking en zelfontdekking, waarbij de rustgevende schoonheid van de omgeving je aanspreekt en raakt.
WE GEVEN ELKAAR OGEN
Het pelgrimspad, dat al zo’n duizend jaar wordt betreden, is uiteraard ook bezaaid met eeuwenoude getuigen van een rijke culturele en religieuze geschiedenis: van het Cruz de Ferro op de top van de Montes de Léon tot de traditionele cruceiros (stenen kruisen) in Galicië, van het tempelierskasteel in Ponferrada tot het schitterende benedictijnenklooster van Samos, van het door Gaudí ontworpen bisschoppelijk paleis in Astorga tot de indrukwekkende kathedraal van Santiago de Compostela.
Steeds weer liggen er verrassingen in de natuur, in het culturele aanbod én in de onverwachte ontmoetingen. Door het pad te kruisen van andere mensen en samen op tocht te gaan, door ervaringen te delen, door in de voetstappen te treden van pelgrims door de eeuwen heen, door de houding van andere gelovigen, door ‘geraakt’ te worden op ogenblikken van stilte en bezinning, ontdek je stap voor stap hoe je zelf in het leven staat: je sterktes, je zwaktes, je gevoeligheden, je verlangens. Door onze ervaringen te delen, weten we ons immers door elkaar gedragen en blijven we niet in onze eigen denkwereld steken. Een nieuw perspectief of inzicht zet ons weer op weg. We geven elkaar ogen. Ja, pelgrimeren is tijd nemen voor jezelf en voor de anderen.
Men zegt weleens dat de tocht belangrijker is dan de bestemming. Voor mij als gelovige zijn beide belangrijk: de weldoende godservaring ligt uiteraard niet alleen op een verborgen plaats bij het eindpunt, ze vormt zich ook in een lange reeks ervaringen en ontmoetingen onderweg. Weten waar je naartoe gaat, maakt het verschil tussen een doler en een pelgrim.
WANDELEN MET JE ZIEL
Aangezien de pelgrimstocht van 250 kilometer in elf etappes is verdeeld, heb je de mogelijkheid om op je eigen tempo en in volle vrijheid momenten van fysieke rust en stilte in te lassen. Een evenwicht tussen activiteit en rust. Rust en stilte. En de mogelijkheid bestaat dat de stilte de religieuze dimensie van het leven, van jouw leven, tastbaar maakt.
De camino geeft je immers datgene wat je nodig hebt, en dat is niet noodzakelijk wat je zoekt of wilt. Ongeacht de reden waarom je de camino opzoekt, in iedereen vindt een ingrijpende verandering plaats. Deze verandering is het gevolg van een hernieuwde relatie met jezelf en met anderen, met de materiële werkelijkheid en mogelijk ook met dé Andere. Er zijn immers momenten in het leven waarop God jou onverwacht iets in de schoot werpt. Zo maakt elke pelgrim zijn persoonlijke levensreis en geloofstocht. Persoonlijk, net zoals liefde voor elke mens wat anders betekent.
De Montfort-Bedevaarten bevrijden je van alle reisbeslommeringen, en ze bieden je vanuit de spiritualiteit van de montfortanen een vrijblijvend reisplan om – als je er ontvankelijk voor bent – in voeling te treden met God. In alle vrijheid en openheid, want jij bent diegene die op stap gaat. Jij bent diegene die in beweging komt. Wie leeft en stapt, beweegt, verandert en groeit. Een groeiproces dat je niet alleen beleeft. Het is een groepsgebeuren, als Gods volk onderweg.
Wil je de energie van de camino ervaren? Voel je je geroepen om te wandelen met je ziel, te kijken met je innerlijk oog, te luisteren met je hart, en zo het onverwachte te verwelkomen?
Kristof Morren
Artikel verschenen in Maria, middelares en koningin, mei-juni 2020, p. 10-11