Anders leven?

In volle coronacrisis klonk het luidkeels ‘dat we het hierna anders zullen aanpakken’. Dat we opnieuw meer tijd zouden schenken aan vrienden en familie. Dat we bewuster zouden gaan leven. Nu de storm is gaan liggen, zien we al een dun laagje stof op al die goede voornemens. Of toch niet? Karel Evenepoel deelt zijn hoop met ons.

Virus doet ons … waarden (her)ontdekken

Hardnekkig virus … Virologen op tv … Elke krant tot drie vierde gevuld met artikelen gewijd aan de corona-epidemie … Moeilijke en betwiste beslissingen van regering … En ondertussen zitten we in-residentie-in-onze-verplichte-verblijfplaats, kort genoemd ‘ons kot’.

Het jachtige leven, het willen op de hoogte blijven van alles en nog wat, het snakken naar exotische bestemmingen, dat ‘goed’ nog altijd beter kan …

Vul zelf verder in naar goeddunken.

Protestbewegingen kregen geen gehoor. Een virus met naam ‘corona’ helpt wel.

Sommigen brengen dit virus in verband met Sint-Corona, die op zestienjarige leeftijd de marteldood stierf in het jaar 177 (feestdag 14 mei). Daar stuitte ik op bij het opstellen van een boek over Heiligennamen en parochiebenamingen, precies tijdens deze coronapandemie.

Kranten en tijdschriften staan er vol van: dat alles ánders zál worden, dat er een tijd zal worden genoemd ante-corona en post-corona, dat we waarden van voor zestig tot zeventig jaar zullen (her)ontdekken … In de drang naar het oplossen van de huidige problemen spiegelt men zich die vervlogen waarden voor. Maar laat ons dat met een korrel zout nemen. Onze maatschappij is zó compleet veranderd, dat men na het ‘overwinnen’ van de coronacrisis, zou kunnen hervallen in de ante-coronatoestanden.

Zullen we bewust blijven van het feit dat we de ‘derde jeugd’, onze ouderen, die na WO II de fundamenten legden voor de huidige welvaart, dat we die afgeschreven hadden en tekort deden? Zullen we de relaties die we nu in het gezin opnieuw ontdekten, blijven koesteren? Zullen we inderdaad ‘anders’ gaan leven? Zullen we bewust blijven dat het ‘met iets minder’ ook kan? En bij dit alles, zullen we ons bewuster worden dat veel ons ‘gegeven’ is van Hierboven?

In de talrijke artikels over deze crisis vindt men zelden in onze westerse maatschappij een spoor van geloof en vertrouwen, enig inzicht in terugkeer naar het Ware. Door de secularisatie werd de Schepper opzijgeschoven … We droegen in het verleden een zonnebril tegen al het ‘verblindende’ dat op ons afkwam. Zouden we niet beter een nieuw montuur kopen met glazen van het merk ‘Geloof’?

Een terugkeer naar de jaren 50 kan niet: de maatschappij is veranderd, de technologische vooruitgang hoeft niet teruggeschroefd. Maar we kunnen wel kleine waarden van toen terug opnemen. Zo was het in ons gezin in de jaren 60

de gewoonte ’s zondags rond 16 uur aan de salontafel met de kinderen cake met een kopje thee als ritueel te hebben. Vijftig jaar nadien spreken de kinderen er nog over.

Jonge kinderen kunnen zich geen wereld voorstellen waarin de pc niet aanwezig was. Technologie maakt het ons mogelijk nu ‘samen’ met de pc of iPad wat op zoeken, virtuele reizen te maken, wetenschappelijke artikels te lezen, spelletjes te spelen, maar ook visueel contact te houden met familie bij een lockdown. We worden vindingrijk in het organiseren van de ‘gesloten instelling’ die ons ‘kot onder de kerktoren’ geworden is. Want de wereld was ons dorp geworden …

Familieleden die kortbij wonen, dat is plots een luxe. Zorg dragen voor elkaar, bijspringen van kinderen in de keuken of de tuin, ‘luisterend’ samen zijn, en … aandacht voor kleine dingen, de natuur, de stilte …

Het is bevreemdend: Rotselaar ligt in het verlengde van de landingsbaan van de luchthaven van Zaventem. Momenteel horen we alleen nog het fluiten van de vogeltjes in de bomen als een welgekomen symfonie.

Kortom: dat ‘anders’ leven zou het best uitmonden in het bewust genieten van de kleine dingen die ons geschonken worden.

We buigen de anderhalvemetereconomie om, laten ook de emoties uit het verleden rusten en maken ons op voor een vertrouwensvolle toekomst …

Karel Evenepoel