Wie al met de Montfort-Bedevaarten naar Lourdes is gereisd, heeft ongetwijfeld al kennisgemaakt met Robrecht De Gersem, onze vrijwilliger ter plaatse. Al jaren is hij onze rots in de branding in het Franse bedevaartsoord. We laten ‘Robert de Montfort’ zelf aan het woord.
‘Toen ik klein was tijdens en na de oorlog kreeg ik van mijn mama levertraan te drinken, een geel wansmakelijk drankje. “Dat zijn vitamientjes om groot en sterk te worden”, argumenteerde ze. Toen ik mijn onderwijzersdiploma gehaald had, reden we naar Lourdes en daar kreeg ik geestelijke en aangenamere vitamientjes. Ik mocht er het gelegenheidskoortje dirigeren tijdens de populaire kaarsjesprocessie, die mij helemaal ingepalmd heeft. Het Lourdesvirus heeft me echt te pakken en ik heb er geen vaccinatie voor nodig.’
Aan het woord is Robrecht De Gersem, sinds 1995 onze steunpilaar bij de Montfort-Bedevaarten in Lourdes. De bekende kaarsjesprocessie is niet het enige wat hem raakt aan de grot. ‘Toen ik als jongeman voor het eerst naar Lourdes ging, greep vooral de confrontatie met echt zieke mensen in blauwe karretjes greep me aan’, vertelt hij.
‘Na mijn onderwijscarrière kreeg ik de gelegenheid om in dienst van de montfortanen mee te trekken en er logistiek werk te doen. Onvoorstelbaar welke contacten en ontmoetingen mij geopenbaard werden!’
In Lourdes hangt elektriciteit in de lucht
‘Lourdes’ roept controversiële gevoelens op. Dat beseft ook Robrecht De Gersem: ‘Sommigen keren zich af en verzetten zich al als ze het lied “Te Lourdes op de bergen” horen. Anderen halen onverschillig de schouders op, maar kom je in Lourdes, dan word je er geraakt, willen of niet. Het is onverklaarbaar, maar de dienstbaarheid die er heerst moet je wel opvallen. Hoe jeugdig volk er in contact komt met zieken of mindervalide mensen kruipt in de kleren en laat zijn sporen na.’
En er is de ontmoeting met Bernadette Soubirous, het herderinnetje aan wie Maria in 1858 meermaals zou zijn verschenen. ‘Bernadette is de boodschapster, niet meer, niet minder. Probeer maar eens in haar klompen te lopen, te staan, te knielen. En als het mogelijk is om op haar aangeduide knielplaats voor de grot te geraken, hangt er elektriciteit in de lucht. Je moet het zelf meemaken, moet het zelf ervaren, er zijn geen woorden voor. Een Hongaarse achttienjarige student zou je daar meer kunnen over vertellen en je aangrijpen.
Ze noemen mij zelfs ‘Robert de Montfort’
‘Eigenlijk wist ik niets over de stichter van de montfortanen, Louis Grignion de Montfort’, bekent Robrecht. Maar dat is intussen veranderd: ‘Ik heb in Frankrijk in de stappen van Montfort gelopen, zelfs gelogeerd in zijn geboortehuis en zijn levenswandel bestudeerd tot aan zijn graftombe in Saint-Laurent. Niet te geloven welke indrukken ik heb mogen opdoen, en na zoveel jaar Lourdes is het voor mij een eer dat ze mij daar “Robert de Montfort” noemen. Hoeveel bedevaarders er al mijn Permanence 19 ontdekt hebben, waar iedere ontmoeting voor mij een verrijking is.’
Door de reisbeperkingen en andere covid-besognes heeft Robrecht zijn tweede thuis lang moeten missen. Hij kijkt net als wij uit naar de eerstvolgende Lourdesreis van de Montfort-Bedevaarten, die in de nazomer geprogrammeerd staat. ‘In de coronatijd heb ik Lourdes gemist, maar de mist trekt op en de zon zal doorbreken in september, wanneer ik opnieuw kan zeggen: “Maria, bedankt dat ik weer aan jouw grot kan staan.”’
Van 13 tot 17 september 2021 reizen we naar Lourdes, met montfortaan Jos Van den Bergh als begeleider. Meer informatie over de prijzen en het programma vind je hier.
Robrecht, je bent voor de bedevaarders van Montfort een rots in de branding. Dank u wel om al het moole werk. Een luisterend oor, bijstand en je kennis zijn zeer inspirerend. Dank u wel.
Beste Els, wat fijn om te horen dat hij voor onze bedevaarders ook een rots in de branding is! Ik geef het bericht aan hem door. Hartelijke groeten!
Robrecht, ik wens je een goede reis. Zeg maar tegen over dat ik er ook aan kom.
Ik kan lourdes niet missen.
Viviane